Yeniden merhaba,
Bu sanırım 2016'daki son yazım dediğimden beri 2 yazı daha yayınladım :D Biraz tutarsızlık oldu ama bende kendimden bu performansı beklemiyordum.Düzenli yazı yazmaya vaktim maalesefki olmuyor.Olduğunda ise bir aksilik çıkıyor ve yapamıyorum.Bugün daha önce hiç yazmadığım tarzda bir yazı yazıyorum.En başta söylemiştim burası benim kişisel blogum ve yazdığım,paylaştığım şeylerin en çokta ileride bana hatıra olarak kalmasını gülümseyerek bakmayı istiyorum.
İlk yazımı 22 Ocak 2016'da yazmıştım onu da okumak isterseniz çok çok kısa bir yazı zaten bakabilirsiniz TIK TIK :)
Peki neler oldu ben neden bu yazıyı yazmaya karar verdim? Aslında 2016 çok kötü bir yıldı ülkemiz için birçok kayıp yaşadık.Büyük şehirde yaşayanlar olarak zaman zaman dışarı çıkamadık,bazen unuttuk hayatımıza devam ettik.Ama ne zaman haberlere baksak hep içimiz yandı.Öyle bir şey oldu ki benim için, sürekli arkadaşlarıma iyi misin? patlama olmuş sorun yok değil mi? gibi şeyler yazmaktan ve aynı şekilde Beriiil iyi misin bir şeyiniz yok değil mi? mesajları almaktan çok sıkıldım.Yurtdışından arkadaşlarım,hocalarım haberleri gördükçe sürekli benim için endişelendiklerini söylüyorlar ve canım daha çok acıyordu.Psikolojimin bozulduğu toplu taşıma kullanmaya korktuğum çok zaman yaşadım.Neyse olumsuz şeylerle doldurmak istemiyorum ama 2016 böyle bir yıldı maalesef.
Ama benim adıma değişen güzelleşen de bir çok şey oldu.Aslında birkaç sene içinde olan şeyleri idirak etmeye de başladım diyebiliriz.Kedileri hiç sevmeyen ben bu birkaç senedir aşırı derecede kedileri sevmeye başladım.Öyle bir merhamet oluştu,öyle bir sevgi oluştu ki içimde bütün sokak hayvanlarına üzülür hepsini beslemek ister bir hale girdim.
Bir diğer değişen şey ise bu sene hatta yazdan beri farkettiğim bir şeydi oda içimdeki farklı bir sevgi :D Ben yazdan beri öğretmenlik yapmaya başladım,o zamandan itibaren çocuklara bakış açım değişti.Bütün çocukları kontrol altında tutma,dışarıda bile yaa bak ne yapıyor,düşecek şimdi,bak üşüyodur annesi neden bir şey giydirmiyor falan demeye başladım istemsiz şekilde :D Ama asıl olan bu senenin başında anaokulunda öğretmenlik yapmamla başladı. İlk önce beziyordum resmen,hiçbiri beni takmıyordu iletişim kuramıyorduk.Biri ağlıyordu,biri diğerini ısırıyordu,bir diğeri kendi kendine oyuncak almış eline oynuyordu gibi gibi gibi.. Bu arada ben İngilizce Öğretmeniyim en başta söylemem gerekeni söylemedim ama zaten takip edenler bilir diye düşündüm :)
Daha sonra her şey değişti,onlar bana alıştı ben onlara alıştım.Her sınıfa gittiğimde Beril Teacher diye bana koşup sarılan minikler gördükçe aslında beni ne kadar karşılıksız şekilde sevdiklerini ve benimde onlara ne kadar alıştığımı farkettim.
Çocukları oldum olası severdim ama bu derece bir sevgi hiçbir zaman hissetmemiştim.Sizden hiçbir karşılık beklemeden gelip sarılan,zaman zaman küsen ama sonunda sarılıp,kucağıma gelmek isteyen bir sürü minik öğrenci.
Bunları niye anlatıyorsun derseniz eğer,ben bu sene ne kadar değiştiğime,olgunlaştığıma tanık oldum.Evet kötü şeyler daha ağırlıktaydı ama küçük güzellikte şeylerde beni ayakta tutmaya yetti.Her gün şükür ettiğim bir işim,her zaman yanımda olan ailem,birbirinden güzel arkadaşlarım ve ne olursa olsun beni çeken,idare eden,beynini yediğim erkek arkadaşım. Ve tabiki bir şekilde konuştuğum ya da tanıştığım birbirinden güzel blogger arkaşlarım.
2016 iyisiyle kötüyüsüyle benim için böyle bir yıldı.2017 için çok umutlu olduğum söylenemez.Ancak bir yılı daha geride bıraktık bakalım önümüzdeki yıl neler olacak?
Sizin için 2016 nasıl bir yıldı? 2017'den dilekleriniz neler?
Benimle paylaşırsanız çok sevinirim.Güncel paylaşımlarım için INSTAGRAM HESABIMI takip etmeyi unutmayın.
Sevgilerimle..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder